oyle bir yazı

genelde uzun yazılar içimde kalır, bunu da buraya koymayacaktım, koymaktan memnun diilim, her gün silmek, değiştirmek istiyorum, ama hadi neyse artık. vikvik sadece soylenicem zaten baska bi şey yapmicam

Önüne geleni ezmeye programlanmış, işini, okulunu, sevgilisini, kendini cümle aleme pazarlamaya adamış güçlüler dünyası da nereye kadar.
Hiç işleri güçleri yok gibi tanıdık tanımadık herkese haber salmaktan nasıl keyif alıyorlar hayatlarındaki harika gelişmeleri, sözlükte okumuştum galiba tek hobisi kendini göstermek olan insanlar. Hiç hobin olmasın ot ol, çiçek ol, en azından bi gün açarsın da bi işe yararsın. Ya malını göstermek ayıp diil mi ben çok mu geri kafalı kaldım? Çok sinirleniyorum bu tiplere yazdıktan sonra insanın siniri geçiyo, unutuyo, cidden yazı yazmak çok yararlı bi rahatlama tekniği,yazdıktan sonra bende gerçekliğini kaybediyo, ergenlik bunalımlarımı da böyle atlattım, (umarım o utanç yazıları bi daha hiç karşıma çıkmaz)).

İnsan ister tabii paylaşmak, içinin içine sığmadığı zaman haber vermek ama bu pazarlamacıların , mutluluğun bulaşıcılığıyla, kelebeklikle uzaktan alakası yok malesef. Böyle şeyler de yok zaten.

İşte böyle küçük bir duyuru bir an için zehir ediyor her şeyi. Ona buna lanet ediyorsun işte sonunda yine.

Benim belki dünya başıma yıkıldı ya da hiçbi şey olmadı, bi şey olmasına ne gerek var, biri kendisini gözünüze sokmaya çalışıyor. Banane senin parlak başarılarından. Sanane benim hayatımdan. Bunları umursamıycaksın hiç
Neyse ki birkaç gün geçiyo ya da birkaç saat, derin bir nefes alıp hatırlıyosun, bu saçma rekabetin seni ilgilendirmediğini, hayattaki derdinin daha başka olduğunu, her şeyin bir gün kaybedilebileceğini, kendini önemli göstermeye ya da satmaya çalışırken ne kadar küçük düştüğünü falan. O manyakları da allaa havale edersin. Aslında o kadar da umrunda değilmiş, ama bi daha bunları görmesen duymasan iyi olucak.